SEREMBAN, 19 June 2024

Beberapa tapak pelupusan sampah di Negeri Sembilan hampir penuh. Memanjangkan jangka hayat tapak pelupusan sampah ini adalah isu yang mendesak. Melaksanakan pengasingan sisa pepejal (sampah) menyusun dan mempromosikan kitar semula dapat membantu mengurangkan jumlah sampah, meringankan beban di tempat pembuangan sampah, dan memperpanjang jangka hayat operasi mereka. Setiap daripada kita menjana sisa setiap hari. Menurut data, jumlah sampah harian di negara kita mencapai sehingga 40 juta kilogram. Dengan populasi kira-kira 33 juta, setiap orang menghasilkan purata 1.2 kilogram sampah setiap hari. Jumlah sisa yang menakjubkan ini dihantar ke tapak pelupusan sampah untuk dilupuskan. 

Akhirnya, tapak pelupusan sampah ini tidak dapat menangani jumlah sampah yang semakin meningkat, dan kita akan dibanjiri olehnya. Negeri Sembilan mempunyai tiga tapak pelupusan sampah: yang terbesar di Tanah Merah, Port Dickson, dan dua lagi di Ulu Maasop, Kuala Pilah, dan Sungai Muntoh, Jelebu. Ahli Majlis Bandaraya Seremban Lim Jun Rong, dalam temu bual eksklusif dengan China Press, menggesa penduduk Seremban untuk mengambil serius pengurusan sisa dan berfikir tentang memperbaiki tabiat gaya hidup mereka daripada hanya membuang sisa secara santai. Pengurusan sisa yang berkesan bukan semata-mata tanggungjawab kerajaan tempatan atau negeri; ia memerlukan usaha dan tanggungjawab kolektif untuk mencari penyelesaian. Sisa Harian Mencecah 40 Juta Kilogram "Ramai orang tidak memberi perhatian kepada destinasi sisa mereka. Apabila tiba masanya, lori sampah mengumpul sisa dan menghantarnya ke tapak pelupusan sampah. Sisa harian yang dihasilkan oleh negara kita berjumlah 40 juta kilogram. Sampah yang kita buang ke dalam tong sampah di Negeri Sembilan dikendalikan oleh Swm Environment Sdn Bhd. Sisa yang dibuang dengan sesuka hati ke dalam longkang mengalir ke sungai dan akhirnya ke laut. Sekiranya sampah kekal di longkang tanpa dihanyutkan, ia menyebabkan penyumbatan dan banjir secara tiba-tiba. Destinasi akhir sampah berkait rapat dengan kehidupan dan harta benda kita. 

Lim Jun Rong: Kenaikan Kos Pengurusan Sisa Tanah Merah Landfill Hampir Penuh, Dan Beberapa Tempat Pembuangan Sampah Telah Ditutup. 

Sekiranya kita tidak menemui jalan untuk mengurangkan sampah, sisa-sisa tempat pembuangan sampah akan terbeban dalam beberapa tahun, tanpa ada tempat yang tersisa untuk menguburkan sampah. Beliau menegaskan bahawa kos pengurusan sisa menjadi semakin mahal. Sebagai contoh, Majlis Bandaraya Seremban membelanjakan 40 juta ringgit setahun untuk pengurusan sisa, separuh daripadanya disubsidi oleh kerajaan pusat. "Dengan peningkatan jumlah penduduk dan sisa setiap tahun, kerajaan tempatan perlu mencari jalan untuk mengurangkan kos pengurusan sisa, atau perbelanjaan operasi majlis bandarayaakan meningkat," katanya. 

Kos yang tinggi boleh mengecualikan insinerator dari pertimbangan Walaupun insinerator boleh menjadi penyelesaian, mereka memerlukan sejumlah besar sisa dan pelaburan yang besar, yang mungkin di luar pertimbangan kerajaan negeri atau Majlis Bandaraya Seremban. Lim Jun Rong menyebut bahawa mengekalkan operasi pembakaran yang stabil memerlukan jumlah sisa yang mencukupi. Sebuah bandar di China, dengan jumlah penduduk yang setara dengan keseluruhan penduduk Malaysia, dapat mengimbangi kos dan pendapatan operasi insinerator secara berkadar. Sebaliknya, Malaysia tidak boleh mengendalikan sisa secara seragam, dan jika skala tidak cukup besar, insinerator mungkin tidak memenuhi piawaian yang diperlukan. Beliau menjelaskan bahawa insinerator yang pada mulanya direka dengan 10 fungsi mungkin dikurangkan kepada hanya 3 fungsi kerana pertimbangan kos dan keuntungan, yang membawa kepada kawalan pencemaran yang tidak mencukupi. 

"Pada dasarnya, membina insinerator untuk mengendalikan sisa pepejal dalam bidang kuasa Negeri Sembilan atau Majlis Bandaraya Seremban sudah pasti akan menghadapi tentangan kuat daripada orang ramai. Oleh itu, saya percaya bahawa insinerator tidak dipertimbangkan oleh kami kerana pelaburan yang sangat besar diperlukan, " katanya. 

Insinerator Dengan Pencemaran Hampir Sifar Sekiranya Kita Tidak Menggunakan Insinerator, Bagaimana Kita Menangani Sampah? 

Lim Jun Rong berkata bahawa setiap kali insinerator disebut, orang bertindak balas seolah-olah mereka adalah ancaman besar. Walau bagaimanapun, insinerator adalah satu penyelesaian kepada masalah tapak pelupusan tepu. Beliau memetik contoh Singapura, yang mempunyai empat loji tenaga sisa. Insinerator ini, beroperasi pada suhu tinggi hingga 982 darjah Celsius, mengurangkan sampah menjadi abu. Uap yang dihasilkan dari sisa pembakaran ditukar menjadi elektrik oleh turbin stim di dalam loji. Abu sisa dicampur dengan bahan lain untuk menghasilkan batu bata, yang digunakan untuk mempercantik taman atau jalan paving, mempamerkan sistem pengurusan sisa yang matang dan efisien. "Lebih-lebih lagi", tambahnya, "China juga bergantung kepada insinerator untuk menguruskan jumlah sisa yang besar kerana penduduknya yang besar. Tempat pembuangan sampah tidak mencukupi, dan sebahagian besar sampah diproses melalui pembakaran." Beliau menjelaskan bahawa insinerator pada dasarnya menyebabkan hampir sifar pencemaran alam sekitar. Walau bagaimanapun, di Malaysia, konsep ini menghadapi tentangan yang kuat dan dilihat secara negatif oleh orang ramai. Untuk mencapai pencemaran hampir sifar dari insinerator, kemudahan yang baik dan pra-rawatan sisa yang betul adalah penting. 

Sisa mesti dikelaskan ke dalam kategori mudah terbakar dan tidak mudah terbakar untuk mengekalkan kecekapan dan kualiti pembakaran. Sebagai contoh, katanya, sisa makanan perlu disusun dengan betul. Kandungan kelembapan yang tinggi dalam sisa makanan boleh menghalang kecekapan tenaga insinerator. Beliau mengeluh bahawa Malaysia tidak mempunyai budaya menyusun sisa dan sisa makanan. Pembakaran sisa yang tidak diurut boleh merosakkan insinerator dan membawa kepada pencemaran alam sekitar. 

Dasar Alam Sekitar Memerlukan Kelulusan Pusat Lim Jun Rong menganalisis bahawa mempromosikan dasar budaya dan alam sekitar 3R (Reduce, Reuse, Recycle) di Negeri Sembilan menghadapi halangan, menjadikannya sukar untuk melaksanakan dasar tersebut dengan berkesan. "Kami milik kerajaan tempatan, negeri, dan persekutuan. Tujuh negeri di Malaysia, termasuk Negeri Sembilan, telah menandatangani Akta 672, yang membolehkan kerajaan persekutuan mengendalikan pengurusan sisa pepejal. Oleh itu, untuk melaksanakan dasar atau langkah yang berkaitan, kita memerlukan kelulusan kerajaan pusat.

"Beliau menyatakan bahawa mempromosikan budaya 3R dan dasar alam sekitar memerlukan pendekatan yang teliti. Kecuali agensi khas ditubuhkan untuk menangani ini, ia adalah mencabar untuk membuat kemajuan yang ketara. Beliau berkata Selangor dan Pulau Pinang telah berjaya mempromosikan dasar budaya dan alam sekitar 3R kerana mereka tidak menandatangani Akta 672. 

"Selain itu, kita menghadapi isu kesedaran alam sekitar yang rendah di kalangan orang ramai. Orang ramai tidak merasakan keperluan mendesak untuk mengamalkan amalan mesra alam kerana lori sampah mengumpul sisa secara berkala." Oleh itu, beliau secara peribadi mencadangkan agar Majlis Bandaraya Seremban memperkenalkan semula dasar "tidak ada plastik sekali pakai" dan menjalankan kempen promosi yang menyeluruh. Beliau berharap Penduduk Seremban akan bekerjasama dan menyumbang kepada masyarakat kerana ia milik semua orang. Mengamalkan budaya 3R untuk mengurangkan beban tapak pelupusan Budaya Reduce, Reuse, Recycle (3R) membantu mengurangkan beban di tapak pelupusan sampah dan memanjangkan jangka hayatnya. Lim Jun Rong menyatakan bahawa di bawah Akta 672, kerajaan tempatan diberi kuasa untuk menguatkuasakan langkah-langkah pemisahan sisa. Walau bagaimanapun, disebabkan pertimbangan politik dan kebimbangan mengenai tindak balas awam, langkah-langkah ini masih belum dilaksanakan dengan berkesan. Beliau menegaskan bahawa pengasingan sisa pepejal wajib boleh mengurangkan beban tapak pelupusan dengan ketara. 

Botol dan tin plastik yang dibuang boleh digunakan semula dan dikitar semula dan bukannya dihantar ke tapak pelupusan sampah, manakala sisa makanan boleh diubah menjadi kompos. Pelbagai jenis sisa boleh dikitar semula dan digunakan semula. Beliau menyebut bahawa Majlis Bandaraya Seremban pernah mempromosikan dasar "tidak ada plastik sekali guna" di bawah langkah-langkah pengasingan sisa pepejal. 

Walau bagaimanapun, ia tidak dikuatkuasakan dengan ketat dan akhirnya dilupakan. Beliau percaya bahawa promosi majlis bandarayaterhadap dasar ini terlalu tergesa-gesa dan tidak mempunyai pendidikan awam yang mencukupi, yang membawa kepada kegagalan akhirnya. Beliau menggesa orang ramai untuk mengurangkan penggunaan plastik sekali pakai, seperti jerami dan beg plastik, untuk memberi sistem pengurusan sisa rehat. Beliau menggalakkan orang ramai untuk membawa bekas mereka sendiri dan beg yang boleh digunakan semula apabila mengambil makanan atau membeli-belah. Akta 672 akan tamat pada tahun 2030 Lim Jun Rong berkata Akta 672 (Akta Pengurusan Sisa Pepejal Dan Pembersihan Awam 2007), yang ditandatangani antara kerajaan negeri dan kerajaan pusat, akan tamat pada tahun 2030. Jika kerajaan pusat memutuskan untuk tidak memperluaskannya dan mengembalikan tanggungjawab pengurusan sisa kepada Kerajaan Negeri, Majlis Bandaraya Seremban akan menghadapi dua kali ganda bajet pengurusan sisa. Ini bermakna hampir separuh daripada bajet majlis bandarayaperlu diperuntukkan untuk pengurusan sisa, meninggalkan sedikit untuk penyelenggaraan dan pembaikan kemudahan awam lain. 

"Apabila kerajaan negeri menandatangani Akta 672, ia bersetuju untuk memindahkan pemilikan tapak pelupusan sampah kepada kerajaan pusat. Jika tindakan itu tidak dilanjutkan pada masa hadapan, kita mesti berseBeliau untuk senario terburuk di mana sisa terkumpul tidak mempunyai tempat untuk diuruskan." Beliau berharap penduduk Seremban akan mempertimbangkan secara mendalam isu-isu yang dihadapi dan menjadi lebih sedar tentang pengurusan sisa, pengasingan, dan kitar semula. Memahami cabaran masalah sisa yang semakin meningkat adalah penting. Beliau menyebutkan bahawa terdapat banyak faktor yang tidak dijangka dan tidak menentu dalam enam tahun ke depan, dan sangat penting untuk mengambil langkah pencegahan dan merancang lebih awal.